Στις αρχές του μήνα, η Σοφία Κόπολα βρέθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας για να προωθήσει το πρώτο της ντοκιμαντέρ, Marc by Sofia. Το ντοκιμαντέρ επικεντρώνεται στη δημιουργία της συλλογής Άνοιξη ’24 του Marc Jacobs και στη δημιουργική του διαδικασία. Οι φωτογραφίες του ζευγαριού με γύρισαν πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν τους έβλεπαν συχνά μαζί. Επειδή έτσι λειτουργεί ο εγκέφαλός μου λέει η Marion Fasel, με έκαναν επίσης να σκεφτώ πώς έχει φορέσει κοσμήματα από τότε μέχρι τώρα.
Τελειοποιώ μια στήλη στο Jewelry Iconoclast για τον κομψό σκηνοθέτη για το Sunday. Αποφάσισα λοιπόν να δημοσιεύσω αυτό το άρθρο από τα αρχεία The Adventurine. Ένα άρθρο σχετικά με τα vintage κοσμήματα στην ταινία Marie Antoinette (2006). Η Σοφία μίλησε γι’ αυτά σε ένα πάνελ στη Βενετία.
Περιέγραψε ότι ήθελε τα σκηνικά και τα κοστούμια να κάνουν το κοινό να νιώθει σαν οι χαρακτήρες να ζουν τώρα. Αντί να το κάνουν να κοιτάζει πίσω σε μια σκονισμένη ιστορία. Έτσι λοιπόν μου θύμισε πώς ορισμένοι γελοίοι κριτικοί απέρριψαν τα ιστορικά της riffs ως λάθη.
Διαβάστε παρακάτω για την κριτική μου για την ταινία με κοσμήματα. Δημοσιεύτηκε αρχικά στο The Adventurine το 2016 για να γιορτάσει την 10η επέτειο της ταινίας.
Όμορφα παλάτια, αξιολάτρευτα κουτάβια αλλά και άφθονα πολύτιμα κοσμήματα είναι μέρος αυτού που καθιστά τη Μαρία Αντουανέτα ένα ονειρικό σύγχρονο κλασικό. Ωστόσο, η απεικόνιση της ζωής στις Βερσαλλίες στην ταινία της Σοφία Κόπολα, δεν αποτελεί μια κυριολεκτική επανάληψη των γεγονότων. Όπως ορισμένοι κοντόφθαλμοι κριτικοί ένιωσαν την ανάγκη να επισημάνουν υποτιμητικά εκείνη την εποχή. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους στις 20 Οκτωβρίου 2006.
Εννοώ προφανώς. Ξεκινά με την επιτυχία των Gang of Four, “Natural’s Not In It”, αλλά και τίτλους σε συγκλονιστικό ροζ και μαύρο. Σχεδιασμένους από τον Peter Miles για να μοιάζουν με εξώφυλλο άλμπουμ post-punk.
Αν η μουσική και οι τίτλοι δεν ήταν αρκετά ισχυρές ενδείξεις ότι επρόκειτο για μια παραλλαγή του παρελθόντος, το είδος της τυφλής επιλογής ηθοποιών από πολλά έθνη που έπαιζαν γαλλικούς ρόλους χωρίς να προσπαθούν να μιμηθούν μια προφορά θα έπρεπε να είχε κάνει τους κριτικούς να καταλάβουν ότι η Κόπολα χρησιμοποιούσε το ιστορικό σκηνικό ως μεταφορά.
Τη νεαρή βασίλισσα, τον Λουδοβίκο ΙΕ΄ και τον Λουδοβίκο ΙΣΤ΄, υποδύονται όλοι Αμερικανοί. Κίρστεν Ντανστ, Τζέισον Σβάρτσμαν και Ριπ Τορν. Άγγλοι, Αυστραλοί και Ιταλοί ηθοποιοί αναλαμβάνουν άλλους βασικούς ρόλους.
Για να κρατάμε το κοινό σε εγρήγορση, υπάρχει κάποιο καστ που συνδέεται άρρηκτα με τα γεγονότα της ιστορίας.
Η Μαριάν Φέιθφουλ, της οποίας η μητέρα ήταν Αυστροουγγρική βαρόνη, υποδύεται τη μητέρα της Μαρίας Αντουανέτας, Μαρία Θηρεσία. Την Αυστριακή αρχιδούκισσα και αυτοκράτειρα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της δυναστείας των Αψβούργων.
Η σχεδιάστρια κοσμημάτων Victoire de Castellane, η οποία είναι απόγονος της γαλλικής αριστοκρατίας, ήταν ανάμεσα στους κομπάρσους. Υπάρχουν επίσης και οι τοποθεσίες. Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας γυρίστηκε στις Βερσαλλίες, όπου φυσικά διαδραματίζεται και η δράση.
Το μιξάζ κάνει την ταινία να μοιάζει τόσο μοντέρνα όσο και με ένα έργο εποχής. Μια σύνδεση με τη σύγχρονη παρακμή μπορεί εύκολα να γίνει στις σκηνές πάρτι. Ακστο μοντάζ για ψώνια και σε μια στιγμή με τον κομμωτή της αυλής.
Η ταινία όντως εμβαθύνει συναισθηματικά, όπως έγραψε εύγλωττα ο Ρότζερ Έμπερτ. «Αυτή είναι η τρίτη ταινία της Σοφία Κόπολα που επικεντρώνεται στη μοναξιά του να είσαι γυναίκα. Και περιτριγυρισμένη από έναν κόσμο που ξέρει πώς να σε χρησιμοποιεί. Αλλά όχι πώς να σε εκτιμά και να σε καταλαβαίνει».
Είναι μια ταινία με επίπεδα, αλλά για να επιστρέψουμε στον λόγο ύπαρξης αυτής της ανάρτησης — τα κοσμήματα είναι θεϊκά.
Πηγή: marionfasel.substack.com
