Ο γενέθλιος λίθος του Ιανουαρίου, ο γρανάτης, ήταν γνωστός από τη λαογραφία για τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Το όνομα αυτού του όμορφου πολύτιμου λίθου παραπέμπει στον κατακόκκινο καρπό του ροδιού. Στην πραγματικότητα κυκλοφορεί σε ένα ευρύ φάσμα χρωμάτων.
Τα ποικίλα χρώματα του γρανάτη
Είναι περισσότερο γνωστός για τη βαθυκόκκινη απόχρωσή του, αλλά τον βρίσκουμε σε μια σειρά χρωμάτων, πράσινοι, κίτρινοι ακόμη και μπλε. Οι γρανάτες μπορεί να έχουν εμφάνιση από εντελώς αδιαφανή έως διαφανή.
Τον γρανάτη στην πραγματικότητα τον αποτελούν πολλά ορυκτά. Δηλαδή πυρόπης, αλμανδίνης, σπεσαρτίνης, γκροσουλικός, ανδραδίτης και ουβαροβίτης, τα οποία είναι σημαντικά ως πολύτιμοι λίθοι.
Ο πυρόπης είναι αποκλειστικά κόκκινος και είναι η πέτρα που την συνδέουν ευρύτερα με τα πρώιμα κοσμήματα.
Τον αλμανδίνη τον βρίσκουμε από βαθύ κόκκινο έως καφεκόκκινο και μαύρο, ενώ τον σπεσαρτίνη τον συναντάμε κυρίως σε πορτοκαλί.
Ο ανδραδίτης μπορεί να είναι κόκκινος, κίτρινος, καστανός και πράσινος. Ενώ ο γκροσουλικός είναι συνήθως πράσινος, αλλά μπορεί επίσης να είναι καφεκόκκινος ή κίτρινος.
Ο ουβαροβίτης είναι ένας σπάνιος, φωτεινός πράσινος γρανάτης.
Σημασίες και λαογραφία
Τον γρανάτη τον περιβάλλουν πολλές λαογραφικές παραδόσεις από ένα ευρύ φάσμα πολιτισμών και χρονικών περιόδων. Ένα κοινό νήμα είναι η ιδέα ότι ο γρανάτης προστατεύει τον κάτοχό του από κάτι, εχθρούς, ασθένειες, κακά όνειρα.
Για αιώνες, θεωρούσαν τον γρανάτη σύμβολο αγάπης και φιλίας καθώς και ένας τρόπος για την προώθηση της προστασίας και της θεραπείας.
Στη Ρώμη του τρίτου και τέταρτου αιώνα, τον χρησιμοποιούσαν για προστασία οι πολεμιστές που έμπαιναν στη μάχη. Τον θεωρούσαν επίσης ότι παρείχε ασφαλή διέλευση σε μακρινά ταξίδια.
Με την πάροδο των χρόνων, οι βασιλικές οικογένειες προτιμούσαν επίσης κοσμήματα και στολίδια από γρανάτη για τις προστατευτικές του ικανότητες.
Οι ιθαγενείς θεραπευτές της Αμερικής πίστευαν ότι ο γρανάτης είχε την ικανότητα να προστατεύει από τραυματισμούς και δηλητήρια. Ενώ στην αρχαία Αίγυπτο πίστευαν ότι απέτρεπε τα κακά όνειρα και θεράπευε την κατάθλιψη.
Σύμφωνα με τον βιβλικό θρύλο, ο Νώε χρησιμοποίησε έναν πολύτιμο λίθο γρανάτη στην κιβωτό ως πηγή φωτός.
Σε περιόδους μάχης, οι ασιατικές φυλές χρησιμοποιούσαν γρανάτες ως σφαίρες, πιστεύοντας ότι θα προκαλούσαν μεγαλύτερη ζημιά.
Στην αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα, χρησιμοποιούσαν πολύτιμους λίθους όπως ο γρανάτης ως φάρμακα για φλεγμονώδεις ασθένειες και για να κατευνάσουν την οργή.
Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, οι γρανάτες κρεμασμένοι στο λαιμό, ήταν γνωστοί ως θεραπεία για τη δυσπεψία και τον πονόλαιμο.
Σε πιο σύγχρονες εποχές, θεωρούν ότι ο γρανάτης παρέχει στους χρήστες του πίστη και αμετάβλητη αγάπη και ενθαρρύνει την επιτυχία στις επιχειρήσεις.
Ιστορία του γρανάτη
Οι γρανάτες σχηματίζονται όταν τα μεταμορφωμένα πετρώματα υποβάλλονται σε θερμότητα και πίεση που διασπούν τους χημικούς δεσμούς στα πετρώματα. Έτσι που προκαλούν την ανακρυστάλλωση των ορυκτών. Ορισμένοι γρανάτες εμφανίζονται επίσης σε πυριγενή πετρώματα, όπως οι γρανίτες. Μπορούν να βρεθούν σε αμμώδη ιζήματα και ψαμμίτες. Οι κόκκοι κόκκινου χρώματος που βρίσκονται κατά μήκος των παραλιών είναι γρανάτες.
Η λέξη “γρανάτης” έχει προέλευση από τη λατινική λέξη granatus, που σημαίνει “σπόροι”. Πιθανότατα λόγω της εμφάνισής του που μοιάζει με σπόρους ροδιού. Στα πρώιμα γαλλικά, το grenat το χρησιμοποίησαν ως ουσιαστικό για τον βαθύ κόκκινο πολύτιμο λίθο. Στη συνέχεια, από το αγγλικό grenat του έδωσαν το όνομα “γρανάτης”.
Είναι ένας από τους παλαιότερους γνωστούς πολύτιμους λίθους, η ιστορία του γρανάτη χρονολογείται από την εποχή του χαλκού.
Στους τάφους των αρχαίων Αιγυπτίων φαραώ ανακάλυψαν περιδέραια και φυλαχτά από γρανάτη. Επίσης ένα δαχτυλίδι ή μια πέτρα με επιγραφή που θεωρούσαν ότι είχε μαγικές δυνάμεις και έφερνε καλή τύχη. Είχε επίσης μεγάλη αξία για τους αρχαίους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Και αυτοί χρησιμοποιούσαν δαχτυλίδια με γρανάτη για να σφραγίζουν με κερί σημαντικά έγγραφα.
Η δημοτικότητά του συνεχίστηκε μέχρι τη βικτοριανή εποχή, πριν πάψει να είναι περιζήτητος πολύτιμος λίθος. Σήμερα, όμως, η ομορφιά και η χρωματική του ποικιλομορφία τον καθιστούν ιδανικό για όλους τους τύπους κοσμημάτων. Συμπεριλαμβανομένων σκουλαρικιών, καρφιτσών, μενταγιόν και δαχτυλιδιών αρραβώνων.
Με βαθμολογία σκληρότητας Mohs 6,5 έως 7,5, τα κοσμήματα από γρανάτη πρέπει να τα αποθηκεύουμε με τρόπο ώστε να μην έχουν επαφή με σκληρότερες πέτρες, οι οποίες προκαλούν γρατζουνιές!
Λόγω της τάσης του να σπάει σε ακανόνιστους κόκκους, ο γρανάτης δεν είναι απλώς για τη μόδα, αλλά τον χρησιμοποιούν επίσης ως λειαντικό. Ακόμη τον χρησιμοποιούν σε γυαλόχαρτο για γυμνά και ακατέργαστα ξύλα, μαζί με ζώνες, δίσκους και λωρίδες λείανσης. Επίσης για το φιλτράρισμα του νερού σαν υλικό λειαντικής αμμοβολής, μια διαδικασία που έχει την ονομασία κοπή με υδροβολή.
