Ο βραβευμένος με Όσκαρ Ευάγγελος Οδυσσέας ήταν ένας άνθρωπος πολυτάλαντος και πρωτοπόρος στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής. Έμεινε στη συνείδηση όλων με το μικρό του όνομα: Vangelis.
Ένας άνθρωπος σοφός και μαζί ροκ σταρ, γκουρού και κοσμοπολίτης, απόμακρος και ευζωιστής.
Ο Ευάγγελος Οδυσσέας, ήρθε στον κόσμο το 1934 στην Αγριά του Βόλου και έγινε ο πρέσβης της ηλεκτρονικής μουσικής. Ο Vangelis, έφερε ατόφιους μέσα του τους διαχρονικούς κώδικες της μουσικής, με απηχήσεις από τον Ιάννη Ξενάκη, των ήχων της Ελλάδας, των μοιρολογιών, της αρχαίας λίρας.
Η εικόνα του ήταν εμβληματική, ξεχωριστή. Κάθε φορά που έπαιζε πιάνο ήταν σαν να έκανε προσευχή, σα να συνομιλούσε με τις δυνάμεις του σύμπαντος. Από τα χρόνια της δεκαετίας του ’70, με το Aphrodite’s Child και τους Forminx. Στη συνέχεια με τους οσκαρικούς «Δρόμους της Φωτιάς» τo 1981, το «Βlade Runner», τον «Ελ Γκρέκο» και τον «Αλέξανδρο».
Η μουσική που έγραψε για την παράσταση «Ηλέκτρα» με πρωταγωνίστρια την Ειρήνη Παπά και σκηνοθέτη τον Μιχάλη Κακογιάννη γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Την ίδια περίοδο, έγραψε και τη μουσική για το μπαλέτο «Frankenstein – Modern Prometheus» το 1985. Επίσης έγραψε τη μουσική για το «The beauty and the beast» το 1987, που ερμήνευσε το Royal Ballet στο Covent Garden του Λονδίνου.
Το 1997 σκηνοθέτησε την τελετή έναρξης του 6ου Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ανοιχτού Στίβου της IAAF που έγινε στο Παναθηναϊκό Στάδιο της Αθήνας. Το έργο του «Μυθωδία» επελέγη από τη ΝΑSΑ ως η επίσημη μουσική για την αποστολή της: 2001 Οδύσσεια στον Άρη. Ακόμη δημιούργησε την επίσημη μουσική για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2002 στις χώρες Κορέα – Ιαπωνία.
Ποτέ δεν έκανα σπουδές μουσικής, ούτε διδάχθηκα νότες, έλεγε περήφανα. Σπούδασε μόνο Καλές Τέχνες και υπήρξε ως το τέλος σπουδαίος ζωγράφος.
«Γιατί έχουμε ανάγκη τη μουσική; Γιατί είναι η γλώσσα που μιλάνε όλοι, αν όχι στο σύμπαν, τουλάχιστον σίγουρα στη Γη. Δεν μιλάς κινέζικα ή ελληνικά, αλλά σίγουρα “μιλάς” τη μουσική. Γιατί σφυρίζεις, γιατί σιγοτραγουδάς λα, λα, λα, λα σε ηλικία δύο χρονών; Γιατί άρχισα την ασχολία μου με τη μουσική τεσσάρων ετών; Ποιος μου το έμαθε αυτό;».
Ο Όλιβερ Στόουν, έλεγε πως αγαπούσε να ακούει ξανά και ξανά τη μουσική του Βαγγέλη. Γιατί η μουσική «έφερε μέσα της μια βαθιά ευγένεια και ξυπνούσε την ευγένεια σε κάθε ακροατή της».
«Είναι σπάνιος τύπος», έλεγε για αυτόν ο Ρομάν Πολάνσκι. «Τόσο γενναιόδωρος, κυρίως με τους φίλους του». Καθόλου και ποτέ ελιτιστής, έπαιζε στο πιάνο όποτε η παρέα το ζητούσε, γελώντας από καρδιάς. «Δεν προβάλει τον εαυτό του με τη μουσική που γράφει για τις ταινίες. Θέλει μόνο να προβάλει την ιστορία και τα συναισθήματα που του προκαλεί», πρόσθετε ο Πολάνσκι.
Ένιωθε θλίψη που οι γονείς του δεν πρόλαβαν να τον δουν να αγγίζει την κορυφή, τα Όσκαρ. Όμως έζησαν μέρος της διεθνούς πορείας του. Δεν πήγε ούτε ο ίδιος στην απονομή των Όσκαρ. Ποτέ δεν τον ενδιέφερε αυτού του είδους η προβολή και η επιβεβαίωση.
«Τα δάχτυλά μου έχουν τρέξει μίλια και μίλια πάνω στα πλήκτρα, παίζω για ώρες. Πάντα δουλεύω σαν αθλητής, με τα δάχτυλα, το μυαλό μου, με όλο το σώμα. Όταν έχει κανείς τη μουσική δεν είναι ποτέ μόνος, η μοναξιά μας είναι αποτέλεσμα άλλων πραγμάτων.
Έτσι η κοινωνία προκαλεί όλο και περισσότερη μοναξιά. Ας είμαστε προετοιμασμένοι για το πώς θα την αντιμετωπίσουμε. Ίσως με τους κατάλληλους μικρούς ψυχολογικούς μηχανισμούς για να την αποφύγουμε, ή έστω να την αποδεχτούμε».
H NASA είπε «αντίο» στον Vangelis με ένα βίντεο για την αποστολή εξερεύνησης του Δία, τη μουσική σύνθεση του οποίου είχε την επιμέλεια.
Γι’ αυτό έχει παραθέσει και το σχετικό βίντεο με ανάρτηση με το λατινικό τίτλο «Ad astra Vangelis»:
«Ο συνθέτης των ταινιών συνεισέφερε στις εξερευνήσεις της αποστολής Juno στον Δία, γράφοντας μουσική. Ας ακολουθήσουμε το διαστημόπλοιο της NASA Solar System Exploration γύρω από τον Δία, και τον δορυφόρο του Γανυμήδη, με τον ήχο ανεβασμένο».
Από την πρώτη του απόπειρα διαστημικής μουσικής μέχρι την εμβληματική «Μυθωδία» ταξίδεψε την Ελλάδα σε μακρινούς γαλαξίες.
«Η μυθολογία, η επιστήμη, η εξερεύνηση του διαστήματος, αυτά είναι θέματα που με γοητεύουν από την παιδική μου ηλικία. Και πάντα με κάποιο τρόπο θα υπάρχει σύνδεση με τις μουσικές μου» είπε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου.
Έτσι αποκάλυψε το δεύτερο μεγαλύτερο πάθος του μετά τη μουσική. Ένα πάθος που τον οδήγησε σε απροσδόκητα μουσικά και διαστημικά συνάμα ταξίδια. Μέσα από αυτά είχε την επιβεβαίωση μιας βασικής του πεποίθησης που έλεγε πως «η μουσική διαμορφώνει το σύμπαν».
Πάντα η σχέση του Βαγγέλη Παπαθανασίου και της μουσικής του δημιουργίας με το διάστημα ήταν μακρόχρονη και αδιάκοπη, σχεδόν καρμική. Πάντα πίστευε ακράδαντα πως η μουσική είναι μια ιερή βασική δύναμη του σύμπαντος με σκοπό να ανυψώσει, να εμπνεύσει και να γιατρέψει την ανθρωπότητα. Με αποτέλεσμα να γράψει σπουδαία έργα εμπνευσμένα από το διάστημα και αφιερωμένα σ’ αυτό.
Και το ανεκτίμητο δώρο που έλαβε γι΄ αυτήν του την προσφορά ήταν ένας αστεροϊδής με το όνομά του. Έτσι με απόφαση της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης, από το 1995 ο Αστεροϊδής της Κύριας Ζώνης 6354 φέρει το όνομα 6354 Vangelis!
