Στο Φινλανδικό Μουσείο Ωρολογοποιίας και Κοσμήματος Kruunu, εκτίθενται 46 κομμάτια στην έκθεση «Minun Maailmani II» – στα αγγλικά, «My World II». Τα κοσμείναι αποτέλεσμα της συνεργασίας μεταξύ Φινλανδών χρυσοχόων και σχεδιαστών και 16 γυναικών που ήρθαν στη Φινλανδία από χώρες όπως το Νεπάλ, η Κένυα, η Βραζιλία και η Αγγλία. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 27 Απριλίου και είναι η δεύτερη της σειράς «My World». Η πρώτη, το 2022, συνέδεσε κατασκευαστές κοσμημάτων με κατοίκους της Φινλανδίας με αναπηρία.
Ένα από τα νέα εκθέματα είναι ένα parure, ή σετ, από ταιριαστά κοσμήματα, από κεχριμπάρι, ασήμι και χρυσό 14 καρατίων. Σχεδιάστηκε από την Kaisa Vuorinen, χρυσοχόο, και την Ita Petrika-Lindroos, η οποία μετακόμισε στη Φινλανδία από τη Λετονία το 2009.
Ο σχεδιασμός κάθε κομματιού περιλαμβάνει πολλαπλές λωρίδες από ασήμι ή χρυσό τυλιγμένες γύρω από μια κεχριμπαρένια χάντρα.
Όπως έγραψε η κ. Vuorinen σε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα, συμβολίζει τους δασκάλους και τα μέλη της οικογένειας που είχαν στηρίξει την κ. Petrika-Lindroos καθώς σπούδαζε φινλανδικά – μια φημισμένα δύσκολη γλώσσα για την εκμάθησή της – και εργαζόταν ως καθαρίστρια και σερβιτόρα. Τώρα κάνει καριέρα στους ανθρώπινους πόρους και, το 2022, απέκτησε μεταπτυχιακό στη διοίκηση επιχειρήσεων.
«Ένιωσα εξάντληση, φόβο αλλά και αβεβαιότητα», έγραψε η κ. Πετρίκα-Λίνδροος σε ένα σημείωμα στο οποίο οι επισκέπτες της έκθεσης μπορούν να έχουν πρόσβαση μέσω ενός κωδικού QR. «Αλλά αυτό που μου έδωσε δύναμη είναι η αίσθηση ότι βρίσκομαι στο σωστό μέρος. Ότι περιτριγυρίζομαι από ανθρώπους που νοιάζονται για μένα».
Επίσης ένα άλλο έκθεμα είναι μια σειρά από βραχιόλια μανσέτες που δημιούργησαν η Inni Parnanen και η Cleibe Tommila. Η πρώτη καλλιτέχνης και σχεδιάστρια στο Ελσίνκι και η δεύτερη μετανάστευσε από τη Βραζιλία το 1999.
Κατασκευασμένα από κόντρα πλακέ, μελάνι και κερί, τα βραχιόλια έχουν την γκρίζα και ημιδιαφανή όψη. Αυτή που τυλίγει τη χώρα κατά τη διάρκεια των μακρών χειμώνων της. Μια εποχή που και οι δύο γυναίκες έχουν βρει πρόκληση.
«Κατά τη διάρκεια των συζητήσεών μας, συνειδητοποίησα ότι έχω πολλαπλές ομοιότητες μαζί της. Παρόλο που το πολιτιστικό μας υπόβαθρο είναι διαφορετικό», έγραψε η κ. Parnanen σε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα. «Το ταξίδι της διασταυρώθηκε με το δικό μου».
Οι σημειώσεις της κ. Tommila για την έκθεση ανέφεραν ότι εκτιμά πολλές πτυχές της φινλανδικής ζωής, αλλά ότι είχε βιώσει διακρίσεις σε εργασιακά περιβάλλοντα που προέρχονταν από την ηλικία και την καταγωγή της και ότι αισθάνεται ότι η Φινλανδία «θα ήταν ένα καλύτερο μέρος για να ζει κανείς αν υπήρχε περισσότερη ανοχή και συμμετοχικότητα απέναντι στη διαφορετικότητα».
Η Essi Pullinen, η διευθύντρια του μουσείου, δήλωσε ότι είχε επιλέξει τις γυναίκες μέσω της Vaestoliitto, μιας οργάνωσης οικογενειακού προγραμματισμού και υποστήριξης, και τις είχε αντιστοιχίσει τυχαία με τους κατασκευαστές κοσμημάτων. Είπε ότι το παγκόσμιο κίνημα #MeToo την ενέπνευσε να δημιουργήσει τη σειρά εκθέσεων: «Η ένταξη, η συμμετοχή και η ισότητα είναι πολύ σημαντικά θέματα για εμάς και γενικά για τα μουσεία σήμερα».
Ωστόσο, η διοργάνωση πραγματοποιήθηκε καθώς οι φινλανδικές αρχές αυστηροποιούν τους νόμους περί μετανάστευσης, εκφράζοντας παράλληλα ανησυχίες για την προσέλκυση και τη διατήρηση ταλαντούχων και εξειδικευμένων εργαζομένων από το εξωτερικό. Πρόσφατη έρευνα σε ξένους εργαζόμενους από 53 χώρες κατέταξε τη χώρα στην τελευταία θέση όσον αφορά τις προοπτικές σταδιοδρομίας.
Οι περισσότερες από τις γυναίκες, πολλές από τις οποίες ήταν κάτοχοι πανεπιστημιακών πτυχίων και εγκατέλειψαν ακμάζουσες καριέρες για να έρθουν στη Φινλανδία. Αλλά έγραψαν στα σημειώματα της έκθεσης ότι εκτιμούν την ηρεμία, την ασφάλεια και τη σταθερότητα της χώρας. Αρκετές όμως περιέγραψαν αισθήματα απομόνωσης, μοναξιάς και κατάθλιψης. Και ορισμένες εξέφρασαν την απογοήτευσή τους για το γεγονός ότι, παρά την εκμάθηση της φινλανδικής γλώσσας, είχαν λάβει ελάχιστες απαντήσεις σε, σε ορισμένες περιπτώσεις, εκατοντάδες αιτήσεις εργασίας.
Ορισμένοι, ωστόσο, μίλησαν για τη μετακίνησή τους με διαφορετικούς όρους. Η Bahar Mozaffari, η οποία έφυγε από το Ιράν για να γλιτώσει από τις διώξεις ως ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών, αλλά αλλά και η Susana Corneh, σχεδιάστρια κοσμημάτων, εργάστηκαν για τον σχεδιασμό ενός ασημένιου και επιχρυσωμένου κολιέ με ένα μενταγιόν που είχε τοποθετηθεί με ένα αστέρι από γρανάτη.
«Είτε πρόκειται για κοινά γεύματα, είτε για εκδρομές στη φύση, είτε για ζεστά βράδια στο σπίτι, κάθε στιγμή είναι γεμάτη αγάπη και αίσθηση του ανήκειν», έγραψε στις σημειώσεις της έκθεσης για τη ζωή της στη Φινλανδία, προσθέτοντας ότι τέτοιες στιγμές της θύμιζαν “γιατί επέλεξε το μονοπάτι της και τι έχει πραγματικά σημασία στη ζωή”.
To post Στη Φινλανδία, τα κοσμήματα αφηγούνται τις ιστορίες των μεταναστριών εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο New York Times.
Πηγή: dnyuz.com
